De laatste loodjes

Nog maar een paar dagen hier op het eiland, de kerst is voorbij, en oud en nieuw nadert, en we gaan met de hele groep vrijwilligers de 3e januari weg. Er blijven 2 van de groep nog een half jaar langer werken, de rest gaat naar huis.
En wat nu plotseling toch maar veranderd is, is dat de grotere kinderen toch maar niet gaan verhuizen naar Jinotepe en allemaal nog een jaartje hier blijven. Dit heeft te maken met de politiek, de regering doet ineens nogal moeilijk over weeskinderen die wel ouders hebben, die moeten naar huis. maar ze zitten natuurlijk niet voor niks in een weeshuis...

Het is een vreemde tijd van afscheid nemen, de eindrapporten schrijven en spullen opruimen.
Met de kerst hebben we de kinderen allemaal een boekje met foto's gegeven, geïmporteerd vanuit Nederland. Mijn moeder had 200 boekjes bij de Acion gekocht, kleurige vrolijke boekjes en Cees heeft een veel te zware koffer gratis kunnen meenemen, want zette zijn mooiste glimlach op en zei bij de douane dat het voor weeskinderen was, dat scheelde ons 150 dollar!!! Inmiddels hebben een andere vrijwilligster en ik gezorgd dat er voor elk kind tussen de 4 en de 7 foto's inzaten van hun familie, hun vrienden en natuurlijk het mooie portret wat Cees heeft gemaakt in september. De kinderen vonden het allemaal prachtig, willen steeds weer even naar hun foto's kijken.

Verder hebben de meeste kinderen al afscheid van ons genomen omdat ze een maand naar hun familie gaan. We hadden een disco georganiseerd de 25e december. Wij zouden ook afscheid nemen. De communicatie is hier dermate slecht dat je elke dag weervoor verrassingen komt te staan. Ik kwam aan in de ranchon voor het feestje en niets was bekend, en toen waren de praatjes al gehouden en ik kreeg de microfoon in mijn handen gedrukt. Ben ik echt een beetje boos over. De directeuren hebben niets persoonlijks gezegd of gedaan voor geen enkele vrijwilliger, terwijl we hier ons uit de naad hebben gewerkt een jaar lang. NPH is een organisatie vanuit de jaren 50 die bestaat van donaties, en de hulp van vrijwilligers heel hard nodig heeft. Helaas komen er in het nieuwe jaar niet veel nieuwe vrijwilligers, maar ik heb wel begrepen dat er in juni een nieuwe Nederlandse creatieve therapeut gaat komen! Welkom! Doe ik mijn verslagen en rapporten in elk geval niet voor niets.

Verder ben ik nog met een groepje jongens 2 dagen naar Leon geweest. zij hadden een prijs gewonnen, want ze hadden de beste kerstkaarten ontworpen en die worden nu verkocht voor NPH wereldwijd. Een mooi stukje werk ik heb hun beloond door hen mee te nemen naar Leon de enige beetje culturele stad in Nicaragua, met een prachtige kathedraal, en een redelijk museum met moderne Latijns Amerikaanse schilders. Ik heb ze lekker verwend met lekker eten, slapen in een hostel en naar de film gaan. Onvergetelijke dagen waren dat.






Cees en ik hebben vorige weekend een paar dagen in het Costa Rica vertoefd, omdat ik nog weer een visum nodig had voor Nicaragua. We hebben genoten van de zon en prachtige stranden. Inmiddels is het in Nicaragua nog steeds niet tropisch, het is frisjes en het lijkt wel herfst. (voor de tijd van het jaar dan)
Nog even een bezoekje gebracht aan de Groningse familie, de nieuwe pleegouders van Snoetje. Ik ben heel erg blij dat de beide katten daar naartoe mogen, kunnen ze lekker rennen en muizen eten op de boerderij. De familie Meeuwes gaat verhuizen naar een net gebouwde boerderij tussen Managua en Leon, en de kinderen gaan straks naar een Spaanse school.

Ik denk dat dit het laatste berichtje is vanuit Nicaragua....
Allemaal een hele goede jaarwisseling, en we zien elkaar over een paar weekjes weer!!!!!!!
Lekkere appeltaarten en kaasjes en heerlijke holandse kost, wat verlang ik daarna, en natuurlijk om jullie lezers allemaal weer te spreken en te zien!!!