De kathedraal in Leon



Met Rosa in een fietstaxi door Chinandega

Mucha Povresa

Afgelopen weekend was ik meegevraagd door mijn directrice van de taalschool, Rosa Silva, naar een bruiloft. Mij werd verteld dat de bruiloft in Leon was, een stad in het noorden, maar het bleek nog 2 uur verder te zijn in Chichigalpa. Leon heb ik wel even gezien, maar erg kort, daar moet ik nog eens naar terug. De markt en de kathedraal stonden op het programma.
De bruiloft was erg voorspelbaar en traditioneel, maar de mensen waren echt heel gastvrij!Het is goed om te zien hoe de mensen leven in dit land, als ik hier een jaar moet blijven. Op de terugweg de volgende dag had Rosa nog plannen en familiebezoek gepland in Chinandega, een stad nog een uur verder weg en vandaaruit konden we terug naar Managua. In Managua hadden we 2 uur wachttijd op een afgrijselijk busstation, waar ik echte armoede heb gezien, bedelende kinderen van 5 a 6 jaar, oudjes die in lompen lopen en de was aan een lijntje hangen boven een stapel dozen en vuilnis, en heel veel uitgemergelde honden, die net voor de bussen langs lopen. Huisjes van golfplaten en plastic etc. Het greep me echt aan. In San Juan del Sur liegen de mensen, vertelde Rosa me, want Nicaragua is echt heel erg arm, mucha provresa.
Managua is niet een stad waar je voor de lol heengaat, want er is heel veel criminaliteit. Rosa had wel 4 tassen bij zich en had ze stevig in de greep, mucho ladrones! zei ze steeds, veel dieven hier, en ik denk dat ze gelijk heeft. Met Rosa op stap zijn was een vermoeiend avontuur, met name omdat ze steeds haar plan wijzigde, dus ik wist eigenlijk niet waar we heengingen. Maar mijn spaans is ook nog niet zo geweldig dat ik alles snap wat de mensen hier mompelen... Volgende week ga ik met Anne een paar dagen naar Costa Rica, tussen Kerst en oudjaar.