Vandaag op zondagmiddag ben ik eens een serieuze kunstgeschiedenis-/beschouwingsles gaan geven aan degenen waarvan ik dacht dat ze dat wel kunnen gebruiken. Er zijn hier in NPH echt een flink aantal jongens die kunnen tekenen en schilderen. Maar omdat de regering kunstonderwijs niet subsidieert, bestaat het niet in het seculiere onderwijssysteem, wat ik echt een grote zonde vind. Vandaar dat ik mijn ervaring op het gebied van kunsteducatie er nu maar eens op los gooi. Zonder dia's, beamers of bijzonder goeie kunstboeken doe ik mijn best om toch een informatief lesje in elkaar te draaien. Gelukkig hebben we hier internet! Ik kan alle grootheden van het internet plukken en in mijn kamertje uitprinten, zolang de inktvoorraad rijkt in elk geval. Binnenkort maar weer eens boodschappen doen in Managua, want alleen daar, in die ene winkel, waar ik nooit in mijn eentje naartoe zal gaan, zijn de inktpatronen te koop. Maar met een chauffeur van NPH en in combinatie met een les aan het jongens huis in Managua kom ik er. Het heeft dus nogal wat voeten in de aarde om het voor elkaar te krijgen, om aan de materialen te komen, en ook om de kinderen te verzamelen. Maar áls ik dan een groepje bij elkaar heb, dat zijn ze echt super geïnteresseerd en gemotiveerd aan het werk. Ik gaf vandaag een introductie in cultuur en kunst, en een opdracht om een tatoeage te ontwerpen.
Het ontbreekt hier ALTIJD aan een goeie planning. Daar kun je boos om worden, of geïrriteerd, maar dat helpt niet. Zelf heb ik het gevoel dat er gewoon weinig in dit land te vertrouwen is. Systemen werken niet, vervoerschema's kloppen soms wel maar soms ook niet, mensen zeggen maar wat, het licht valt om de haverklap uit, het water wel eens, en met name het schoolsysteem hier op NPH is idioot. Soms gaan de kinderen niet naar school omdat NU de bonen geplukt moeten worden. Of het plan is dat de bonen morgen geplukt gaan worden, en er geen school is, dus dan kom ik een uurtje later ipv om 7 uur 's morgens en dan blijkt dat niemand aan het plukken is en iedereen gewoon in de klas zit... ? Omdat het een beetje geregend had die nacht, ik begrijp niet veel van bonen plukken, maar soms is het onmogelijk om je werk goed te doen daardoor.
Enfin, zo ging het ook met mijn familieactiviteit dit weekend. Ik wilde met 3 zusjes een uitstapje maken naar Charco Verde een mooi natuur en zwemgebied waar je in een uur heen kunt lopen. Ik waarschuwde gistermorgen alle betrokken tia's en personeel, en het was prima dat ik dat zou doen. Ik vroeg of er een andere activiteit was, ja we gaan voetbal kijken, maar er werd niet gezegd hoe laat en waar, want dat weet niemand precies. Ik zei om 2 uur de meisjes op te halen. Dat was wel goed. Maar om 2 uur was het meisjeshuis uitgestorven, en om 3 uur nog, en om 4 uur niet meer maar moest iedereen nog lunchen dus dag uitstapje , dag activiteit. Ik sprak met de meisjes af om dat vandaag in de ochtend iets leuks te gaan doen. Helaas was 1 van de meisjes ziek vanmorgen en konden we niet weg. (Bijna iedereen is ziek nu, de kinderen hebben allemaal koorts en hoest, en de vrijwilligers ook met diarree, maar mijn hoestperiode van 6 weken is gelukkig ten einde dankzij 3 inhalatie sprays wat ik wat overdreven veel vond maar het heeft gewerkt) Vandaag besloot ik daarom maar om adhoc een tutteluurtje in het ziekenhuis te houden met de 3 meisjes, nam al mijn tutterij mee, maskertjes en crèmepjes en nagellak en muntthee met honing. Het was geen Charco Verde, maar het was wel gezellig en een fijne onderbreking voor het kleine meisje wat ziek en verdrietig alleen in het ziekenhuis met nare zusters ligt...
Onze nieuwe vrijwilligster die verpleegster is, vertrekt helaas alweer omdat het echt niet werkbaar blijkt te zijn. Bovendien zijn er 4 verpleegsters in een kliniekje waar af en toe een kind met koorts ligt te slapen, boring dus. Ik vind dat wel heel jammer want het is een avontuurlijke en gezellige meid, waarmee ik een paar weken geleden een vrij weekend vierde met een Nederlandse studente van de opleiding "kunstzinnige therapie" die hier 2 weken " stage liep" bij mij in de therapie. Het was erg leuk om ideeën uit te wisselen.
Met zijn drieën hebben we in Leon een vulkaan beklommen en naar beneden gesleed op een houten plank, wat een geweldige ervaring! Prachtige uitzichten en landschappen en de spanning dat je echt die enorme berg afmoet! En het duurt misschien 2 minuten en dan wil je nog een keer, maar niet nog een keer een uur naar boven klimmen.
Verder heb ik op de ferry een Nederlandse familie uit Groningen ontmoet vorige maand, en die zijn onlangs een middagje op bezoek bij NPH geweest. Het is een gezin met een boerenbedrijf hier, 3 kinderen, hoogblond en supernederlands en ze vallen hier erg op in Nicaragua. Ze wonen hier en de kinderen gaan gewoon naar het plaatselijke schooltje in Altagracia, op fiets!
Vorige week was de viering van de overlijdensdag van Padre Wasson, 16 augustus 2006. Ik vond het een vervelende dag, we moesten om 5 uur al voor een bijeenkomst naar de ranchon, en daarna weer naar een mis en 's avonds was er weer een muziekgroep die religieuze liederen zongen. Er wordt nog steeds gebeden voor de oprichter, het is een katholieke gewoonte om zelfs na het overlijden door te bidden en te hopen dat de goede man in de hemel komt. Voor de bijzondere gelegenheid kreeg iedereen een t-shirt. Gelukkig mocht ik 's middags nog en tekensessie met de kinderen doen, dat maakte veel goed.
