Gisteren hadden we de eerste algemene evaluatie van de vrijwilligers met de directeuren, want jawel iedereen is hier nu 3 maanden aan het werk, van de nieuwe groep dan. we moesten eerlijk zijn en zeggen hoe het gaat, met werk, met wonen, hoe je je hier voelt binnen NPH en Nicaragua. Dan komt er natuurlijk wel wat.We kregen in elk geval een enorme pluim dat we zo'n goed team zijn en zulke leuke dingen met de kinderen doen, dat is mooi. Men was ook erg onder de indruk van mijn paaspresentatie met beamer en muziek, dat is ook mooi.
Anne en ik achter in de truck:
De tijd vliegt. Anne is nu al 3 weken op vakantie, en komt zo terug. Ik heb inmiddels de therapieën overgenomen, en dat gaat eigenlijk best. Het is leuk om 1 op 1 met kinderen te werken. De een heeft veel talent de ander nada, maar voor ieder is er wel een geschikt thema om mee te werken. Door de boeken te bestuderen van de kunstzinnige therapie kom ik op hele nieuwe mogelijkheden en opdrachten om uit te voeren, dat is boeiend en allemaal nieuw, leuk leuk leuk.
Wat niet zo leuk is dat ik voor de 3e keer een buikgriep of parasiet te pakken heb en voor pampus lig nu. Bovendien is het hier nu echt te heet om ziek te zijn, de maand april doet hier niet wat hij wil, maar is standaard de heetste maand van het jaar in Nicaragua. Het heeft ook al heel lang niet geregend en alles is kurkdroog, geel en stoffig! Alles snakt naar water. Straks in mei gaat het regenen, eerst voorzichtig, 's avonds, en in september en oktober plenst het soms aan 1 stuk door. Daar moet ik nu ook weer niet aan denken... Wat voor mij verder best ingewikkeld is is op mijn 36e weer in een vies 'studentenhuis' wonen, er zijn dagen dat het me teveel is, dan baal ik van de rotzooi, de vliegen de mieren vanwege de borden en pannen die niet zijn schoongemaakt, van de muziek die keihard knalt en niet mijn smaak is... Iedereen is hier gemiddeld 23 denk ik, niet ouder. Dus dat is een wereld van verschil, mijn studententijd ligt wel erg ver achter me....
Maar ik laat me er niet door weerhouden om leuke dingen met de kinderen te doen, de kunstlessen, muurschilderingen, muzieklessen ( ahum) en natuurlijk de therapieën.
Vandaag miste ik Nederland. Want ik las een tijdschrift en zag de grachten van Amsterdam, de heide de leuke schoenen die je kopen kan, de frisse kleuren van de kou.... Dat is hier allemaal anders, je draagt hier alleen maar slippers.....
de droogte:
Vorige week was het " Familiedag". Dan gaan alle kinderen van het eiland, uit Managua en het babyhuis naar het hoofdkantoor in San Jorge en daar wacht iedereen af of hij wel of geen familiebezoek krijgt.
Best indrukwekkend, sommige mensen zitten met zijn 8en aan een tafeltje met allemaal broertjes/zusjes die niet in NPH zitten. Andere lopen wat doelloos rond omdat ze niemand hebben die hen komt opzoeken. Voor hen waren er wat activiteiten, ik had natuurlijk weer een tekentafel neergezet, anderen gingen schminken en er was ook een clown om ze te vermaken. Een hele happening.
Snoetje houdt ook van tekeningen:
