Een dagje aan zee was heerlijk, San Juan del Sur
2 weken lang was mijn moeder hier met haar vriendin Truus, en ook ik heb lekker vakantie gevierd. We zijn de eerste dagen in de Laguna geweest, het heerlijke kratermeer vlakbij Granada. Het regende af en toe en was bewolkt en dat was wel fijn voor hen om te acclimatiseren, het leek wat op de Nederlandse zomers. Een dagje de toerist uitgehangen in Granada, best lekker hoor ook even de toeristische attracties van Nicaragua bezoeken, al zijn het er maar een paar.
Daarna heb ik hen meegenomen naar het eiland en hebben ze heerlijk rustig en veilig in het klooster bij Shirley gezeten, en genoten van de mooie dieren, de bomen, bloemen, vlinders en het kabbelende meer wat heel rustgevend werkt.
Ik vond het erg leuk te laten zien waar ik nou werk en wat ik hier doe, en ik denk dat je dat niet kunt begrijpen als je het niet kan bekijken, want het leven in Nicaragua bekijken vanuit Nederland is erg moeilijk voor te stellen als je er nooit geweest bent. Natuurlijk schrik je hier af en toe van de armoede, de armzalige houten huisjes op de kale vloer en de mensen die bedelen, al zijn het er niet zoveel als in India.
Ma was trouwens erg avontuurlijk, ging gewoon mee liften en zat achter in de truck!
armoede kan ook zijn charme hebben
Na 2 weken bracht ik de dames met een transport van NPH naar het vliegveld, helaas kon alleen Truus het vliegtuig bestijgen. Mijn lieve moeder bleek haar paspoort niet meegenomen te hebben dus zat er niks anders op om haar vakantie te verlengen! Het was eerst wel erg gek, maar we hebben nog een heerlijke tijd samen gehad. Ik ben wel gaan werken, en ze heeft me met 3 jongens de muurschilderingen zien maken in het ziekenhuisje, met de kinderen gegeten, een Nicaraguaanse dansvoorstelling gezien en het verder ook erg warm gehad, al zijn wij nu blij met de regentijd, het is nog altijd erg warm vergeleken Nederland zelfs met regen.
Gezellig onder 1 handdoek na een enorme regenbui
De kinderen hadden vorige week ook een weekje vrij, dus sommigen waren naar hun familie en de andere helft bleef achter en hadden allerlei activiteiten. Ik heb met de nieuwe vrijwilligster Karin, die verpleegster is, een project gedaan om het ziekenhuisje wat op te vrolijken.
Het was zo'n succes dat we nu gevraagd zijn om het hele ziekenhuis te schilderen...
Met 3 jongens die de beste ontwerpen hadden gemaakt heb ik met stinkende olieverf de witte muren laten beschilderen, maar wat zijn ze goed! De jongens waren apetrots op hun kunstwerk en het is verbazingwekkend met hoeveel gemak ze met dit toch wel lastige materiaal omgaan, alsof het hun dagelijks werk is!
Ook ik voelde enige trots om mijn moeder te kunnen laten zien wat deze apen wel niet in 1,5 dag voor elkaar krijgen.
Toen het bijna af was vroeg ik ze wat ze liever wilde, een lekker ijsje of een pizza eten in Moyogalpa, de keuze was duidelijk niet erg moeilijk. Moederlief ging mee en we genoten allen van een maaltijd zonder boon en rijstkorrel.
De jongens aten alsof ze een week niets meer zouden krijgen.
En nu nog een weekendje lekker genieten van de aanwezigheid van mijn moeder, gezellig eten, zwemmen, wandelen als het zweten meevalt. En dan gaat ze er maandag echt vandoor, het was ergens toch een zeer aangename verrassing, al was het niet gepland voor haar een maand in Nicaragua te blijven!
