Wat was het fijn om bezoek uit Nederland te krijgen, cadeautjes van vrienden en spullen voor de kinderen.
Voor 12 dagen is Nicaragua wel een hele verre reis, en de eerste dagen waren we dan ook 'rustig' in het klooster, tussen de fruitbomen en gekke vogeltjes. Anne gaf haar afscheidsfeestje, en ik heb met de vrijwilligers acapella nog een lied ingestudeerd, "Aint no sunshine". De kinderen klagen dan dat ze er niks van snappen, ja dat is jammer dan.
Anne heeft een mooi afscheid gehad, met een dansfeest en allemaal mooie brieven van de kinderen en zit nu weer heerlijk thuis, in het meizonnetje.
Afscheid Anne:
Roos heb ik de mooie plekjes van Nicaragua laten zien, San Juan del Sur, met de mooie zonsondergangen. Granada, waar ik eigenlijk ook nog niet echt geweest was. Op de kaart is het een stad maar in 10 minuten loop je van de ene naar de nadere kant, dus ik denk toch dat het een dorpje is, wel een mooie.
Daarna zijn we naar het mooie " laguna de Apoyo" gegaan, het kratermeer. daar is het schoonste water van heel Nicaragua, en je kunt er fantastisch zwemmen, zo heerlijk is het water. En in die omgeving heb ik ook voor het eerst de nationale mooie vogel van Nicaragua gezien, de guarnabarranco, een exemplaar met een bijzonder lange staart met een pluim eraan. Mooie grote blauwe vlinders, maar die willen niet op de foto, ze doen even een dansje voor je en dan zijn ze weg. Een aap lag lekker te slapen op een tak, en een iguana die geen zin had in bekijks. Grappig dat je er zo snel aan went, aan natuurschoon, maar omdat Roos er was, zag ik het weer voor het eerst!
Nu even een paar weken heel hard werken, therapieen geven, workshops geven en verslagen schrijven, en dan eind juni komt mijn MAMA! Met een vriendin samen. Nu moet ik het een tijdje zonder nederlanders doen, dus misschien werkt dat gunstig uit voor mijn spaans. Het is trouwens wel fijn om inmiddels te begrijpen waarover de mensen het hebben..., dat heeft toch een tijd geduurd hoor.
