op avontuur...

Mijn laatste weekend vrij duurde langer dan eigenlijk mocht. Anne nodigde me uit om samen met haar nederlandse vrienden die hier op huwelijksreis waren een reis over de rivier San Juan te maken. Dat klonk me wel aardig in de oren dus besloot ik mee te gaan. De bootreis naar de eerste stop zou alleen 10 uur duren en vertrok pas om 8 uur 's avonds. We kochten voor (veel te weinig geld) een eerste klas ticket en dachten daarmee wel goed te zitten.... Maar wat een schok was het toen de boot afmeerde, de wind opstak en er geen fatsoenlijke zitplaatsen waren, laat staan slaapplaatsen.... Dat was het grootste avontuur, want hoe kom je zo'n nacht door. Anne zag groen en geel van de misselijkheid en moest echt buiten zijn, dus brachten wij de nacht door gezellig samen op een stalen kist op het dek, waar af en toe een plons water overheen kwam. Gelukkig had ik mijn blokker- dekentje bij, en heb die voor de eerste keer gebruikt sinds ik in Nica ben. Ik heb het in maanden niet zo koud gehad. We kropen dicht tegen elkaar aan, en sliepen ook nog, maar af en toe werd ik door mijn eigen geril wakker, en dan kregen we op beurten de slappe lach, dit was echt bizar. Hier moet ik mijn moeder maar niet mee naar toe nemen dacht ik! Eigenlijk ben hier zelf ook te oud voor! Maar het was heerlijk om daarna in een rustige en snelle boot in 3 uur in El Castillo aan te komen. Een prachtig plekje aan de rivier, met jungle en natuur, een oude burcht en geen auto's, wat een weelde. Helaas geen yoghurt of andere lekkere westerse dingen te koop, maar wel vers gevangen vis. En hier en daar een lekkere banaan....
Verder hebben we ook daar meer op het water gezeten, en ons nat laten regenen, een ander klimaat die jungle..... In een uitgehakte boomstam met een lokale gids over rivieren varen, maar die leken erg veel op de biesbos. Maar we hebben wel hele andere dieren gezien! Een krokodil(letje), en " Jezus Christus" een raar groen beest zo groot als een leguaan die heel hard over het water rent, helaas geen foto van...
De terugweg met de boot verliep geheel anders, want de boot op maandag bleek niet te bestaan, dus werd het dinsdag en kwamen we 1 dag te laat terug, maar een reis overdag op die boot met een zonnetje aan de hemel was echt een pleziertocht!

Na de eerste terapieen

De eerste terapieen zijn begonnen.

De eerste week van de terapieen ligt achter ons. Mens wat een week, want alle dossiers moesten eens flink uitgeplozen worden en de overdracht met Anne verliep erg uitgebreid. We hebben alle sessies van de kinderen doorgenomen, hun gemaakte werk bekeken en hun levensverhaal uitgediept. Dat valt niet mee. Deze kinderen zitten hier niet voor hun zweetvoeten. In nederland hebben ook niet alle kinderen het makkelijk en goed, maar situaties die hier nog regelmatig voorkomen zijn bv gezinnen met 10 of meer kinderen waarbij de ouders gewoon niet genoeg verdienen om hun kinderen te voeden, laat staan dat ze naar school gaan.... Kinderen herinneren zich de honger, de rijst en bonen waar ze 1 keer per dag blij mee waren. Er zijn ook zeer veel gevallen die met seksueel geweld te maken hebben gehad. Schrijnend, maar toch is er dan bv een meisje bij ons in de therapie, die vanwege de zeer slechte leefomstandigheden en het misbruik van bv stiefvader en moeder, is weggelopen van huis en op straat de ramen van de auto’s ging wassen om te overleven. Zo komen de sociaal werkers vaak in aanraking met de kinderen die een betere plek kunnen hebben in NPH. Maar er moet altijd nog toestemming van de familie gegeven worden. En soms vindt een familie het veel te handig dat het kind op straat geld binnenhaalt voor het gezin dus mag het niet weg.
In NPH worden de kinderen ook niet vastgehouden, als ze echt naar huis willen, dan kan dat. Meestal ontdekken ze snel genoeg dat het thuis toch niet zo’n feest was, maar NPH is geen gevang. Een goede overgangsregeling van NPH terug naar huis bestaat helaas nog niet. We zijn hier in een het team van psychologen over aan het brainstormen, want dit soort zaken moeten worden verbeterd.